Skandynawski opiekuńczy socjalizm chyli się ku nieuchronnemu upadkowi. Najbardziej zdemoralizowane państwowym rozdawnictwem społeczeństwa w Europie, gdzie nikt nie musi pracować, bo każdemu wystarcza kieszonkowe plus darmowy socjal (cyt. za prof. dr hab. Janem Winieckim), niszczące przedsiębiorczość i karzące zdolnych i zaradnych ogromnymi haraczami, duszące w zarodku innowacje technologiczne (opinia wydedukowana z ogólnej wiedzy o socjalizmie, przeto trafna) - te społeczeństwa stoją na krawędzi nieuchronnego bankructwa. Stoją na tej krawędzi już od 20 lat, i lada chwila, a spadną. I nie ma co podawać wysokich wskaźników PKB per capita, a niskich - ubóstwa; wiadomo, że to wszystko na kredyt, do tego kraje te mają zwyczajnie szczęście, mają surowce finansujące ich opiekuńczy system. Norwegowie mają ropę, Szwedzi żelazo, Finowie lasy i jeziora, a Duńczycy, co mają Duńczycy? W Danii Eldorado zapewniają łąki i pastwiska.
W rankingu Banku Światowego Doing business ("economies ranked on their ease of doing business") mastodonty socjalizmu (z bardzo wysokimi podatkami) zajęły odpowiednio miejsca: Dania 6, Norwegia 8, Finlandia 13, Szwecja 14, Islandia 15.
Komentarze